Δεν μπορώ να πω πως ήμουν ποτέ bookworm. Ως παιδί ήθελα περισσότερη δράση και το να κάτσω σε ένα σημείο να διαβάσω ένα βιβλίο με αρχή, μέση, τέλος μου ήταν δύσκολο. Ακόμα και όταν ήμουν αναγκασμένος να διαβάσω κάποιο βιβλίο επειδή ήταν επιβεβλημένο από το δάσκαλο ή καθηγητή έψαχνα τρόπους να "κλέψω". Χαζοδιάβαζα το ένα κεφάλαιο, άφηνα το άλλο και με τέτοιες τεχνικές και μεθόδους προσπαθούσα να βγάζω τη απαιτούμενη περίληψη.
Όμως τα βιβλία πλέον είναι σημαντικά στη ζωή μου. Και υπάρχουν κάποια που μου άλλαξαν τη ζωή και το τρόπο σκέψης. Παραθέτω λοιπόν πέντε από αυτά:
Έγκλημα και τιμωρία:
Το πρώτο βιβλίο που διάβασα χωρίς να μου το επιβάλει κάποιος. Ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, μέσα από το αριστούργημά του "Έγκλημα και Τιμωρία", αναλύει με βάθος την ανθρώπινη ψυχή στο πρίσμα του εγκλήματος και της τιμωρίας. Η ιστορία του Ρασκόλνικοφ, ένας νέος που παλεύει με τα εσωτερικά του δαιμόνια μετά από ένα φονικό έγκλημά, αναδεικνύει την αντιπαράθεση μεταξύ της πνευματικής του πορείας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Μέσα από το πάθος, την ενοχή και την αναζήτηση της αποκάλυψης, οι χαρακτήρες αναδεικνύουν τις πολυδιάστατες πτυχές της ανθρώπινης ψυχής, αφήνοντας τον αναγνώστη να συναντήσει την αλήθεια μέσα από τον συνειρμό και την αμφισβήτηση.
Αλχημιστής:
Ο "Αλχημιστής" του Πάολο Κοέλο είναι ένα πνευματικό ταξίδι που ακολουθεί τον Σαντιάγο, έναν Ισπανό ποιμένα, στην αναζήτηση του θησαυρού του. Μετά από ένα όνειρο που τον καλεί να ανακαλύψει έναν θησαυρό στην Αίγυπτο, αφήνει την πατρίδα του και ξεκινά ένα ταξίδι γεμάτο εμπόδια, συναντήσεις και μαθήματα. Μέσα από αυτό το ταξίδι, ανακαλύπτει τη σημασία της αληθινής ευτυχίας και της εσωτερικής μεταμόρφωσης. Με λυρισμό και σοφία, το βιβλίο απεικονίζει την αξία της πίστης, της αναζήτησης και της προσωπικής ανάπτυξης.
Τον αλχημιστή τον διάβασα πρώτη φορά όταν ήμουν 15 χρονών, με περίοδο της ζωής μου που αν και καταλάβαινα το νόημα του δεν μπορούσα να το ενστερνιστώ. Τη δεύτερη φορά που το διάβασα, ως ενήλικας, με περισσότερα όνειρα και "προσωπικούς μύθους" με άγγιξε περισσότερο.
1984:
Το "1984" είναι μια δυστοπική νουβέλα του George Orwell που διαδραματίζεται σε μια μελλοντική κοινωνία υπό αυταρχικό καθεστώς. Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Winston Smith, ζει σε έναν κόσμο όπου η κυβέρνηση, εκπροσωπούμενη από το Κόμμα, ελέγχει και παρακολουθεί κάθε πτυχή της ζωής των πολιτών. Η ιστορία αναδεικνύει τον αγώνα του Winston για την ελευθερία και την αλήθεια, παρά τη στρατηγική προπαγάνδα και τον έλεγχο του Κόμματος.
Την πρώτη φορά που το διάβασα ήταν η περίοδος που η Ελλάδα έμπαινε σε μνημόνια και η πολιτική κατάσταση στη χώρα προκαλούσε δυσφορία. Το 1984 μαζί με τη "Φάρμα των ζώων" με έβαλαν σε έναν τρόπο σκέψης πιο ώριμο πολιτικά.
Εκατό χρόνια μοναξιάς:
Το "Εκατό Χρόνια Μοναξιάς" του Gabriel García Márquez είναι μια επική μυθιστορία που ακολουθεί την ιστορία της οικογένειας Μπουεντία από την ίδρυση του χωριού Μακόντο μέχρι την πτώση της. Η αφήγηση είναι γεμάτη με μαγεία, ρεαλισμό και μελαγχολία, εξερευνώντας θέματα όπως η αγάπη, η επιθυμία, η επιβίωση και η μοναξιά. Οι ξεχωριστοί χαρακτήρες και η πλοκή πλούσια σε εικόνες προσφέρουν ένα ταξίδι μέσα από τις γενιές, αναδεικνύοντας την ανθρώπινη εμπειρία με ευαισθησία και βάθος.
Αν και ένα τόσο δυνατό συναισθηματικά βιβλίο το διάβασα στις διαδρομές μου στον ηλεκτρικό δεν έχασε τίποτα από τη μαγεία του. Πως θα μπορούσε άλλωστε. Η ιστορία του σε συνεπαίρνει, η γραφή του απλή αλλά δυνατή, δεν άφησε το περιβάλλον στο οποίο διαβάστηκε να με επιρεάσει.
Άρχοντας των δαχτυλιδιών (3 βιβλία):
Το επικό έπος "Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" από τον J.R.R. Tolkien αφηγείται την περιπέτεια του Φρόντο Μπάγκινς και των συντρόφων του σε μια επική αναζήτηση για την καταστροφή ενός πανίσχυρου δαχτυλιδιού που θα φέρει την καταστροφή στον κόσμο. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, αντιμετωπίζουν δύσκολες δοκιμασίες, εχθρούς και περιπέτειες. Με εκπληκτική γραφή και φανταστικό κόσμο, ο Tolkien δημιουργεί ένα επικό ταξίδι γεμάτο με δράση, μαγεία και συναισθηματικές καταβολές, αφήνοντας αξέχαστες εντυπώσεις στους αναγνώστες.
Δεν είχα ιδέα γι αυτό το επικό αριστούργημα μέχρι το καλοκαίρι του 2001 που πήγα, ως φοιτητής τότε, να δω το "Τίγρης και δράκος". Στα trailer πριν την ταινία υπήρχε και αυτό της επερχόμενης, τότε, ταινίας Άρχοντας των δαχτυλιδιών. Έμαθα πως ήταν βιβλίο, βρήκα το πρώτο και, αν και με τρόμαζε το μέγεθος του έργου (3 βιβλία ~500 σελίδες το καθένα) ξεκίνησα να το διαβάζω. Εξαιτίας του Άρχοντα των δαχτυλιδιών ξεκίνησα να διαβάζω βιβλία πιο εντατικά στην ενήλικη ζωή μου αλλά και να μάθω για επιτραπέζια παιχνίδια d&d και άλλων κόσμων.