Στη συνείδηση του κόσμου τα video games, ακόμα και σήμερα, είναι κάτι που μόνο τα μικρά παιδιά έχουν το "δικαίωμα" να ασχοληθούν. Για τους "μεγάλους" είναι χάσιμο χρόνου. Ισχύει όμως αυτό;
Τα Video Games πέρασαν από 2 λευκά pixel στην οθόνη του 1980, στα πολύπλοκα γραφικά του σήμερα, με σενάριο που θα ζήλευαν και οι καλύτεροι συγγραφείς ταινιών του Hollywood. Πλέον οι ιστορίες των παιχνιδιών και το βάθος που έχουν στο σενάριο δεν μπορεί κάποιος να τα χαρακτηρίσει ως παιδικά παιχνίδια. Μάλιστα, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που το θέμα τους αφορούν πραγματικά γεγονότα που δίνουν τη δυνατότητα στον παίχτη να μάθει πράγματα για την ανθρώπινη ιστορία ενώ διασκεδάζει.
Αν λοιπόν θα έπρεπε να απαντήσω μονολεκτικά στο ερώτημα, αν τα παιχνίδια είναι χάσιμο χρόνου θα έλεγα όχι. Όμως τι μπορεί να χαρακτηριστεί χάσιμο χρόνου; Κάποιος μπορεί να πει πως το να διαβάζεις βιβλία δεν είναι χάσιμο χρόνου και αυτό να είναι αποδεκτό από την κοινωνία μας. Όμως η πραγματικότητα έχει να κάνει με το ερώτημα, τι βιβλία διαβάζει; Αν διαβάζει παράδειγμα βιβλία που αφορούν τη μικρή κοκκινοσκουφίτσα τότε μπορεί κάποιος να πει αντικειμενικά πως είναι χάσιμο χρόνου αφού ούτε παράγεις κάτι αλλά ούτε και μαθαίνεις κάτι.
Όμως, για τον κάθε άνθρωπο ακόμα και ένα σαχλό βιβλίο, ταινία ή παιχνίδι μπορεί να έχει κάποιο νόημα στη ζωή του. Όλα τα παραπάνω ανήκουν στα προϊόντα διασκέδασης τα οποία ανάλογα με το αντικείμενό τους μπορούν να γίνουν ψυχαγωγία ή να παραμείνουν στο επίπεδο της διασκέδασης. Ακόμα όμως και η σαχλή διασκέδαση έχει σημασία σε κάποιους ανθρώπους ώστε να μπορούν να προχωρήσουν στη ζωή τους λίγο πιο ανάλαφρα.
Δεν είναι λίγες οι στιγμές μας που θέλουμε απλά να ξεκουραστούμε. Να ξεφύγουμε λίγο χωρίς να σκεφτούμε, να μάθουμε κάτι ή να παράγουμε κάτι δημιουργικό. Απλά, θέλουμε λίγο "σκοτωμένο" χρόνο για να ηρεμήσουμε. Θεωρώ πως είναι τόσο απαραίτητο αυτό που κάνει τον σκοτωμένο αυτό χρόνο σημαντικό βοήθημα στην μετέπειτα παραγωγικότητα και δημιουργικότητα ενός ατόμου. Υπό αυτή την οπτική λοιπόν δεν είναι χαμένος ή σκοτωμένος χρόνος είναι όμως μια μέθοδος που μπορείς να χρησιμοποιήσεις ώστε να γίνεις καλύτερος και να αναζωογονηθείς.
Πότε όμως μπορείς να χαρακτηρίσεις χάσιμο χρόνου κάτι; Για μένα λοιπόν χαμένος χρόνος είναι όταν κάνεις κάτι που μπορεί να είναι ωφέλιμο για σένα, το κάνεις μια, δύο ή τρεις φορές και μετά σταματάς να το κάνεις. Παράδειγμα αποφασίζεις να πας γυμναστήριο. Πας τρεις φορές, χάνεις 6 ώρες από τη ζωή σου και το σώμα σου δεν θα έχει καταλάβει καμία αλλαγή. Αυτό από μόνο του και πάλι δεν είναι χάσιμο χρόνου όταν το κάνεις συνειδητά. Όταν λες δηλαδή πως πάω να χαλαρώσω λίγο και δεν αυταπατάσαι πως πας για να βελτιώσεις την φυσική σου κατάσταση. Χάσιμο χρόνου λοιπόν θα θεωρούσα τις ενέργειες κάποιου για να φτάσει σε κάποιον στόχο, που όμως τα παρατάει μετά από δύο οι τρεις φορές.
Υπάρχει όμως και μια ακόμα περίπτωση που μπορεί να θεωρηθεί χάσιμο χρόνου και αυτό είναι ο εθισμός. Η σημερινή τεχνολογία απαιτεί από μας την προσοχή μας. Η προσοχή μας είναι η αξία σε εφαρμογές όπως το tik tok, τα shorts του youtube κλπ. Αυτές λοιπόν οι εφαρμογές είναι φτιαγμένες ώστε να εθιστούμε σ αυτές. Έτσι μπορεί να χάσουμε άνετε ένα 3ώρο χωρίς να κάνουμε τίποτα, χωρίς να διασκεδάζουμε, χωρίς να αναζωογονούμε το πνεύμα μας. Απλά αδρανούμε ολοκληρωτικά. Θα πρέπει να ξέρουμε λοιπόν πότε να σταματήσουμε το scroll up.
Όμως όλα αυτά είναι υποκειμενικά και δεν μπορεί κανένας να προσδιορίσει με ακρίβεια τι είναι χάσιμο χρόνου για κάποιον. Όλα έχουν να κάνουν με την χρονική στιγμή, τα κίνητρα και τους στόχους του κάθε ανθρώπου. Τα video games δεν είναι χάσιμο χρόνου απλά γιατί για τον κάθε άνθρωπο σημαίνουν κάτι διαφορετικό.